Opuszczony dwór w Imielnie
Wyświetl większą mapę
Zdjęcia przesłane przez użytkowników
Ciekawe miejsca w pobliżu
opismiejsca
Obecny dwór w Imielnie powstawał najprawdopodobniej w dwóch etapach. Około 1850 roku wzniesiono neorenesansową, środkową część parterową, murowaną z cegły, otynkowaną, na planie prostokąta, posiadającą pośrodku frontowej elewacji trójosiową sień, wysuniętą do przodu, którą wieńczy trójkątny szczyt. Na osi elewacji ogrodowej umieszczono otwarty taras. Okna są zamknięte półkoliście. Układ pomieszczeń w tej części jest dwutraktowy z sienią i salonem na osi. W II połowie XIX wieku do części parterowej dobudowano po obu jej stronach piętrowe pawilony, dwuosiowe, wysunięte ryzalitowo do przodu. Ujęto je pilastrami i zwieńczono od frontu i od tyłu trójkątnymi szczytami z okrągłymi okienkami. Oba te dobudowane pawilony są podpiwniczone. Układ pomieszczeń w lewym pawilonie jest trzytraktowy, zaś w prawym dwutraktowy. Zarówno parterowa, jak i piętrowa część dworu pokryte są dwuspadowym dachem. Ten nad częścią parterową jest z dachówki, a nad parterową z papy i eternitu.
Dwór otacza 12-hektarowy park krajobrazowy z połowy XIX wieku z bogatym drzewostanem i wieloma okazami starodrzewu. Wg stanu na 1970 rok znajduje się tam 26 gatunków drzew (m.in. topole szare, lipy drobnolistne, jesiony wyniosłe, świerki) i 16 gatunków krzewów. W parku znajdują się też dwa stawy. Na jednym z nich jest wyspa, na której umiejscowiona była bażanciarnia.
Noclegi i pola namiotowe w pobliżu
